-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم - مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
بازدید امروز : 4842
( اعیاد ماه رجب ) ولادت امام باقر علیه السلام
ماه پر فیض رجب، ماه نبی، ماه خداست ماه توبه،مه رحمت،مه ذکراست و دعاست مـاه از خـویش بریدن بـه خدا پیـوستن خرم آن کس که به حق واصل وازخویش جداست ماه میـلاد شـریف دو مـحـمّـد دو علی که پر ازجلوۀ ماه رخشان ارض وسماست شکر حق؛ اول این مـاه، جـمـال ازلـی در تمـاشـای رخ حـضرت باقر پیـداست دوم ماه رجب عـید بزرگـی دگر است عـید میـلاد علـی بـن جـواد بن رضاست سوم ماه رجب آن دهـمـین حجّـت حق جگرش لختۀ خون از شرر زهر جفاست دهـم مـاه رجب بـا گـل رخـسـار جواد موج‌زن رایحۀ عطر ولایت به فضاست بـارک الله کــه در سـیـزده مـاه رجـب عید مـیـلاد عـلی، مظهر رب الاعـلاست کعبـه آغوش گشوده چو گریبان از هم که ز قـلب حـرم‌الله، علی عقـده گـشاست صـاحب‌خانـه نـدا داد که ای بـنت اسد خانه از ماست ولیکن متعلق به شماست قـدر و جاه تــو بـود فـوق مـقـام مـریم پسر تو عــلی اسـت و پسر او عیساست نجل پاک تو امـام است به نـجـل مریم گرچه او مریم و عیساش پیام آور ماست این پسر رکن و مقام است و حطیم و زمزم این پسرحجر وحجر،مروه ومسعا وصفاست نـیـمـۀ مـاه رجـب روز وفـات زیــنـب اوکه دخت علی و مادر صبر است و رضاست زینب، آن فاتح میدان اسارت که هنوز زنـده از خطبـۀ او واقعۀ کرب و‌بـلاست شیردخت علـی و فاطمه و اُخت حسن که حسین دگر است و نفسش عاشوراست بیست و پنج رجب از بهر محبان علی روزاندوه و غم و ناله و اشک است و عزاست روز آزادی زنـدانــی زهــرای بــتـول روز قتل خلف حضرت صادق، موساست گوئیا در دل تـاریک سیـه‌چـال، هـنوز بانگ العفـو بـلنـد از دو لب آن مولاست آن که دربارۀ وی آمده ساق مرضوض چشم‌ها گر ز غمش خـون بفشانند رواست روز بیست و ششم ماه رجب داغ پدر بر دل و بر جگـر سوختـۀ شیـر خداست بـر دل ختم رسل داغ ابـوطالـب مـانـد آن که ایـمـانش فـوق هـمۀ ایـمـان‌هاست بیست وهفت رجب است عید بزرگی دیگر عیـد مزمل و مدثـر و نـور و طاهـاست عید بعثت که نبی رخت رسالت پوشید به!چه عیدی که به ازعید صیام و اضحاست عـیـد پـرواز بشـر، عـیـد نـزول قـرآن عـیـد نابـودی بـت، عـید تـجلای خداست بیست وهشت رجب آغازفراقی‌ست بزرگ که حسین‌بن‌علی عازم دشت و صحراست کـاروان پـسـر فـاطــمـه هـنـگـام سحر سربه کف دارد وعازم به سوی کرب‌و‌بلاست عــزم حج دارد و در اول ره می‌بـیـنـد قتلگاه است بر او مروه، صفا تشت طلاست هـم‌قدم زینـب و عـباس و عـلـی‌ّ اکـبـر پیش رویش علی و پشت سر او زهراست گاه بر فـرق علـی‌اکبـر خود می‌نگـرد گاه می‌گرید و چشمش به دو دست سقاست گاه در سینه کند نوک سنان را احساس گاه بـیـنـد که بریـده سر پـاکش ز قفاست سر به کف داشتن و تیر گرفتن به جگر سپـر سـنگ شـدن حـج امـام شـهـداسـت میثم! آن تربت شش‌گوشه بود در بر تو وای من! از چه ندیدی حرم یار کجاست؟
: امتیاز
|
 |
 |
مدح و ولادت امام محمد باقر علیه‌السلام
نازم به سَروری كه زبورش ز كوثر است داود اهـل بیت صـدایـش رسـاتـر است یك سـوره از زبـور گـلسـتـان هـل اتی دنـیـایـی از فــضـائـل آل پـیـمـبر است یك آیـه از صـحـیـفـۀ سجّـادیـه بخـوان وانگه ببین كه سورۀ نورش چه محشراست هركس كه آن صدای رسا را شنید، دید حتی سكوت هم كه كند عین حیدراست یـعــقـوب آل فـاطـمـه حــالا پـدر شـده آمد محـمدی كه به او روح پیـكر است نسل رسـول، نسل عـلی، نـسل فـاطـمه بسته به این ولادت و مولود انور است هم هاشمی است،هم علوی هم محمدی نسلش حسینی وحسنی، فخر داوراست اول مـحــمـد آمـد و بـعــداً عـلـی ولـی اینجا علی ز قـبـل محمد مصـوّر است او زادۀ خـلـیـلِ سـر افـرازِ نـیـنـواسـت آزادۀ ذبــیـحِ خـدا سـبـط صـفـدر اسـت او نــاشــر حــقــایــق دیـن مــحــمـدی احـیـاگــر عــلـوم خـداونـد اكـبـر است آگـاه از عـوالـم غـیب و شـهـود اوست از قلّه‌های علم و عمل بلکه برتر است در یـك كـلام مـرتــبـۀ بـاقــر الـعــلـوم مولای هفت سرور و بابای جعفراست در وصف اوهرآنچه سخن هست نارساست جز اهل بیت هرچه بیان است بی‌بر است قرآن هر آنچه وصف اولو الامر می‌كند دربـارۀ پـیـمـبــر و آل پـیــمـبــر اسـت او كیست وصفش این همه توحید آور است اوكیست كه به گلشن ارباب مِهتراست با این همه فـضـایـل گویای حـضرتش تـاریـخ او مــؤیِّــدِ مـیـلاد دیـگـر است او یـادگـار نهـضت سـالار كـربـلاست دامن نـشین عـمّـۀ سـادات لشگـر است تا كربلاست،زینتِ دوش عموی خویش وز كـربلا، نظاره گر هـیجده سر است او راوی تـمــام شـهـیــدان نـیـنـواسـت اوشاهد سه ساله و نُه ساله دختر است او دیـده است نـالـۀ رأس الـحـسـیـن را او دیده است طشت طلا تیر آخر است او دیـده اسـت ذبــح عـظـیــم قــتـال را اودیده است تیزی خنجربه حنجر است او دیده است پـردگـیـان را مـیان شهـر او دیده است عمّۀ سادات مضطـراست او دیـده اسـت هـلـهـلــۀ اهــل شــام را او دیده است دیدۀ بابا ز خون تر است
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام محمد باقر علیه‌السلام
حرفی نزن از تـشنگی؛ دریـا رسیده از بی‌پـنـاهی‌هـا مگـو مـأوی رسـیده پیغـمبر آمد خیر نازل شد از آن پس فــیـض مـدام از عـالـم بـالا رسـیـده فرخـنده فـیضِ فـرّخ و فرزانه‌ای که آوازه‌اش تا سـدره و طـوبـی رسیـده آن مدعی کز نسل احمد حرف می‌زد حـالا بـبـیـنـد چـارمــیـن آقـا رسـیـده این چارمین حیدر نصب؛ این پنجمین دُر از کـوثـر پُـر گـوهـر زهـرا رسیـده داعیه داری که به علمش ناز می‌کرد کـارش به شـاگـردی این آقـا رسیـده با "کعب الاحبار" و"هریره" دین نمی‌ماند با " قال باقـر" شیعه تا اینجا رسیـده لطفـش همیشه شامل حال گداهـاست از لطف و از آقایی‌اش بر ما رسیده یا بـاقـر الـعـلـم الـنـبـیّـیـن یـا محـمّـد فـرقـی نداری در حـقـیقـت با محـمّد دریای عـلمت تا ابد ساری و جاری تو مثل زهـرا کـوثری، دنباله داری در جهل تاریک و خزان معـرفت‌ها با یک بغل نور آمدی، گرم و بهاری مثـل پـیـمـبر دست مـردم را گرفـتی بـا تـو سـر راه آمـده؛ عــبـد فـراری وقـتـی تو آقـای مـنـی، در خانـۀ تـو با آبـروتر از گـدایی هـسـت کـاری؟ از تو نـوشـتـم دفـتـرم شـد آسـمـانـی یک آسـمـان لـبـریزِ حس بی‌قـراری از تو نـوشتـم یـادم آمـد که غـریـبـی افـتاد از دسـتم قـلـم در یک کـنـاری یک دست روی سینه و دست دگر را در پـنجـره‌های ضریـحی که نـداری ازحال و روزت در بقیع آتش گرفتم نه سایـبانی، نه چـراغی، نه مزاری یا بـاقـر الـعـلـم الـنـبـیّـیـن یـا محـمّـد فـرقـی نداری در حـقـیقـت با محـمّد
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام باقر علیه السلام
گـلـشن تـوحـیـد، آباد امـام بـاقـر است مرغ دل در هر نفس یاد امام باقر است در تجـلّی نـور؛ ارشاد امام باقـر است شـادی اجـداد و اولاد امام بـاقـر است مژده یاران عیـد میلاد امام باقر است کعبۀ دل روح قرآن جان زین العابدین سر زده در اوّل ماه رجـب ماهی تمام کافتابش آورد هر صبح دم عرض سلام کنیه بوجعفرلقب باقر محّمد شد به نام قطره‌ای از چشمۀ علمش علوم خاص وعام نجـل پیـغـمـبر امام ابن امـام ابن امـام رهـنمای راستـان و پیـشـوای راستـین کیست این مولود؛ انجم را چراغ انجمن عارف بود و نبود و واقـف سرّ وعلن بحر بی‌پـایان عـلمِ ذات حیِّ ذوالـمنـن جابر آورده سلامش از رسول مؤتمن باب او ابن الحسین و مام او بنت الحسن جدّه‌اش زهـرا و جدّش رحمةٌ للعالمین روی او روی خدا؛خوی محمّد خوی او سجده آرند آسمانی‌ها به خاک کوی او از حسین و از حسن دارد ملاحت روی او لاله‌های باغ جنّت مست عطر بوی او نخل طوبی سرو رعنای کنار جوی او طوطی آن نخل، میکاییل وجبریل امین اختر برج حسن! خورشید سرمد زاده‌ای بر علیّ بن الحسین امشب محمّد زاده‌ای خود سپهرعصمت و ماه مؤیّد زاده‌ای جان، نثـار دامنت روح مجرّد زاده‌ای احـمدی دیگـر برای آل احـمد زاده‌ای آسمان امشب نهاده پای بر چشم زمین ای خـداجـویـان عـالـم بـنـدۀ درگـاه تو ای صراط مستـقـیم کلّ خلقت، راه تو وی فراتر از ثنای خلق قـدر و جاه تو آفـتاب وحـی روی خـوب‌تر از ماه تو مخـزن اسـرار غیب حقّ دل آگـاه تـو منطقت علم الکتاب و مکتبت علم الیقین سنگ اگر خاک تو گردد؛ طوتیایش می‌کنی مس چو اکسیر از تو خواهد کیمیایش می‌کنی دست گمراهی چو گیری رهنمایش می‌کنی هر کـجا بیگـانه بیـنی آشنایش می‌کنی دشمن ار دشنام گوید تو دعایش می‌کنی با کـلامی جـانـفـزا و با بـیانی دلنشین گاه از صوت مناجاتت ملایک در خروش گاه اهل آسـمان‌ها را کلامت دُرّ گوش گه زاشگ دیده آری بحر رحمت را به جوش گه جواب نیش دشمن را دهی پاسخ به نوش گاه مانند کشاورزان بود بیلت به دوش ریزدت پیوسته مروارید غلطان از جبین ای گرفته وام، خورشید جهان آرا ز تو ای عیان خُلق رسول و عصمت زهرا ز تو ای مزین کوه و دشت و دامن صحرا ز تو ای هدایت تا قـیام محـشر کبری ز تو ای زیارتنامۀ جانـسوز عاشـورا ز تو شور عـاشـورات پیدا در کـلام آتشـین محفل قدّوسیان را از تو باشد ذکر خیر با تو دائم اُنس دارد جنّ و اِنس و وحش و طیر کرده‌ای از دامن سجّاده تا معبود سیر مست فیضت آشنا و محو گفتار توغیر از تو زیبا قصّۀ ناب عزیز است وعُزیر سیـنـه‌ات دریای عـلـم اوّلین و آخرین تا تو را پیوسته در آغوش جان دارد بقیع از تن پاک تو روح جاودان دارد بقیع گرچه ازخورشید گردون سایبان دارد بقیع ناز هرشب بر چراغ آسمان دارد بقیع سایۀ رحمت به فرق انس وجان دارد بقیع خلق رو آرند سویش از یسار و از یمین من کی‌ام مدحت سرای خاندان عصمتم هرکه هستم خاک پای خاندان عصمتم سرخوش ازجام ولای خاندان عصمتم بلکه مرهـون عـطای خـاندان عصمتم "میـثـم" دار بـلای خـانـدان عـصمـتـم بارالهـا هـسـتـیـم را کن فـداشان آمّـین
: امتیاز
|
 |
|
( اعیاد ماه رجب ) ولادت امام باقر علیه السلام
صفـای طیـبّه دارد صفـای ماه رجب که عالمی شده مست از دعای ماه رجب ولادت سـه امـام و رسـالـت نــبــوی فـزوده بر برکات و صفای ماه رجب مقام و منزلتش نیست کمتر از رمضان بـلـنـد بـاد شـکــوه نــوای مـاه رجـب بخوان تـرانه یا ذوالجـلال و الاکـرام که مشکـلت بگـشاید خدای ماه رجب به روز اول ایـن مــه ولادت بــاقــر شدست موجب عـزّ عـلای ماه رجب به روز دهـم امـام جــواد آمـده اسـت به پاسداری رحمت سرای ماه رجب به سیـزدهم مه از فـروغ روی عـلی جـلا گرفـته رخ دلگـشـای مـاه رجب به بیست وهفتم مه بعـثت رسول خدا به حق شده سبب اعـتلای مـاه رجب بخوان نماز و مناجات کن به خلوت شب که بهرمند شوی از عطای ماه رجب شبی خوش است(کلامی) برات می‌بخشند به حرمت صلوات ودعای ماه رجب
: امتیاز
|
 |
|
( اعیاد ماه رجب ) ولادت امام باقر علیه السلام
ای داده در ماه جمادی فیض از دست برخیز کز جام رجب گردیم سرمست مــاه دعــا مـاه نیـایـش مــاه تــوحـیـد هر شام آن شام دعا هر صبح آن عید برخـیـز کـز نـهـر رجـب آبی بنـوشیم از دست سـاقـی بـادۀ نـابـی بـنـوشـیـم برخیز تا عمری بُوَد باقی، کـجـایـی؟ جام طـهـورا می‌دهـد سـاقی کجـایـی؟ برخیز بر زلـف عـبادت شـانه‌ای زن پَر در شعاع عشق چون پروانه‌ای زن دل بـزم تـوحـیـد آمـده برخـیز برخیز عـید آمـده عـید آمـده برخـیـز برخیـز آغاز مـاه است و زمین دریـای انـجـم تـابـیـده از برج ولا خـورشـیـد پـنـجم مـیلاد فـرزنـد امـام الـسّـاجـدیـن است در جلوه، روی ماه زین العابدین است بنت الحسن؛ ای عالمی را کرده گلشن امشب محـمّد زاده‌ای چـشم تو روشن این چارخورشید ولا را نور عین است نجل علی؛ مِهر حسن؛ ماه حسین است نسل امامان هـمام از باب و مام است آری امــام ابـن امــام ابن امــام اسـت این یوسف دو فاطمه درانتصاب است این یـادگـار احـمد خـتـمـی‌مـآب است این می‌فـروزد نور را در محفل جان این می‌شکافـد علـم را با تـیـغ برهان این است خـورشـیـد فـروزان هـدایت این میـوه‌ها می‌چـیـنـد از نخل ولایت ذکـر خـدا بـاشد هـمـانا ذکـر خـیـرش وصف از عزیز او کنم یا از عُزیرش این مـاه را نَـبوَد به زیـبـایـی قـریـنـه دور سـر او گـشتـه خـورشـید مـدیـنه امـشـب خـدا مــرآت احــمــد آفــریـده بــار دگــر بـر مــا مـحـمّــد آفــریــده در اوّل مـاه رجب مـهـری درخـشـیـد بر چـشم عـالم تا قـیامت نـور بخـشید این نازنـین فـرزند دلـبـند حسین است محو خـدا و مات لبـخـند حسیـن است تا ماه رویش را حـسین ابن علی دیـد چون مصحف ختم رسل بوسید بوسید این است فـرزندی که از جـدّ کرامش آورده جـابـر با ادب عـرض سـلامش رخسار او گـلزار هـستی را صفا داد انگشت او چـشـمان جـابر را شفـا داد هفت آسمان خشتی ز ایـوان رفـیعـش گـلـبـوسۀ جـبـریـل بر باب البقـیـعـش بیماری دل را طبیب حـاذق است این قرآن صامت را زبان ناطق است این ای سـر بـه خـطّ آل پـیـغـمـبـر نـهـاده قــرآن فــرا گـیـریــد از این خــانواده اینــان هـمـانا مـخــزن ســرّ خـدایـنـد اینان چـو پـیـغـمبـر به قـرآن آشـنایـند خـواهـید از قـرآن کــلام بکـر پـرسید بـالله قـسـم بـایـد ز اهـل ذکـر پـرسیـد بــالله قـــســم قـــرآن بـی آل رسـالـت سودی نخواهد داشت بر اهل ضلالت بی‌نورعترت علم و دانش نار و دود است هیزم شکن این نار و دود آل سعود است اینان که ازاسلام و قرآن سر شکستند اجـدادشـان دنـدان پیـغـمـبر شکسـتـند اینان که از اجداد؛ شیطان را مطیعنـد ویــرانـگـر قـبــر امـامــان بـقـیـع‌انــد در مذهـب شیـعـه نه تنهـا خـار باشند ز ایـنان تـمـام مسلـمین بـیـزار بـاشند پیـوسـته با اولاد پیـغـمـبر به جنگ‌اند قـرآن سر نی کرده با حیـدر بجنـگـند بن بازشان یک عمر عاص حیله گر بود چشم دلش از چشم کورش کورتر بود ما شـیـعـه یـعـنـی پـیـرو آل رسـولـیـم شـاداب عـطـر ناب گـل‌هـای بـتـولیـم دامـان مـا دامان عـزّت بوده ز آغـاز میزان ما قرآن و عترت بوده ز آغاز ما از سقـیـفـه نه؛ که از نسل غـدیریم بر سیـنۀ خـصم عـلی پـیـوسته تـیریـم ما شیـر حـق را تـا ابـد از رهـروانیم نه اهل صفّین نه جـمـل؛ نه نهـروانیم ما بعد مـوسی راه هـارون برگزیـدیـم از سامـری‌ها تا قـیـامت سـر بـریـدیم هـرگـز نیـفـتد نغـمۀ تـوحـید از جوش گوسـاله‌های سامری خاموش خاموش مـائــیـم و آل الله و آیـــات شــریــفــه نه شـافـعـی نه حـنـبلی نه بو حـنـیـفـه دنـیـای دیـن آبـاد قـال الـبـاقـر مـاست عـالم پُر از فـریـاد قـال الباقـر ماست با حـضرت او الـفـتـی دیـریـنـه داریم هر شب بقـیعی در درون سـینه داریم ما اهل درد و اهل سوز و اهل داغیم هر یک چراغ چار قـبر بی‌چـراغـیـم دیـدیم یک دریـای نـور این قبـرها را بـوسیـده‌ایم از راه دور این قـبـرها را زین چار، گیرد فـیض‌ها بسیار کعـبه تو چار قبرش خوانی و من چار کعبه "میثم" که دارد نورعترت را به سینه گویـد سـلام از دور بـر شهـر مـدیـنه
: امتیاز
|
 |
|
مدح و ولادت امام محمد باقر علیه السلام
نامش محـمد است و لقب باقـرالعـلوم عـالِـم تـرین رجـال عرب باقـرالعـلـوم در روز اولی که قدم در جهان گذاشت گردیده است فـخـر عرب، باقرالعلوم تا اینکه می برم به زبان نام اطهـرش شیرین شود دهان چو رطب؛ باقرالعلوم تـابـنده تـر ز او نـبـود کس میان روز زیـبـاتـرین سـتـاره شب باقـرالـعـلـوم روح عبادت از پدرش زین العـابدین از عـمّ خـود گـرفـتـه ادب باقر العلوم جابر کمی ز عـلم شما ارث برده است یک قطره ای ز جام شراب تو خورده است مولا! نفس زدی و دوعالم درست شد از آن گِــل وجــود تــو آدم درست شد بسکه شما مـیـان مـنـا نـالـه کـرده ای از گریه تو چـشـمه زمزم درست شد از تار و پود و رشته پـیراهن عزات بالای هر حـسـیـنیه پرچم درست شد در مــاجـرای پـر غــم وادی کـربـلا اشکت چکید و قطره شبنم درست شد بانی روضه های عـطش! با حـمایتت سـیـنـه زنـی مـاه مـحـرم درسـت شـد هرکس که روضه ای ز شما گوش می کند یک جرعه می ز دست شما نوش می کند آقـا عـنـایـتـی بـده بر سـیـنـه نـالـه را پُـر کن ز داغ کـربــبـلا این پـیـاله را ای باغبان ساقـه شکـسـته به ما بگـو داری به باغ سیـنه غـم چـنـد لالـه را یا حـضرت غـریب بـمـیـرم برای تو طی کرده ای چگونه تو این چند ساله را دیدی که رأس جد غریبت به نیزه شد دیدی به چشم خود شب غسل سه ساله را دارم به سر زیـارت قــبـر بـقـیـع تـان امضا بزن به دست خودت این قباله را یا رب تو دیده را زغمش پر ز آب کن ما را غـلام حضرت باقـر حساب کن
: امتیاز
|